Een bijdrage van Nico van Kessel:
Heeft niet iedereen een gerecht klaar gemaakt door zijn moeder dat je na jaren nog steeds als goddelijk ervaart? Ik heb er in ieder geval een: citroenpudding. Bij bijzondere gelegenheden maakte mijn moeder dat. In mijn herinnering was dat altijd smullen geblazen. Ik loop al een poos rond met de gedachte om ook eens zo’n pudding uit te proberen. Probleem is het recept. Mijn moeder kan ik het niet vragen want die is al lang overleden, maar gelukkig heb ik haar kookboeken geërfd.

In een ervan, Het nieuwe kookboek, 14^e druk, uitgegeven door P. Noordhoff N.V. Groningen-Batavia in 1933, heb ik een recept gevonden waarvan ik denk dat het het goede is. Ik heb me voorgenomen om het met nieuwjaarsdag uit te proberen. Over het resultaat valt nog weinig te vertellen, maar het idee alleen al roept goede herinneringen op.

Voor wie het ook wil proberen hierbij het recept.

Ingrediënten:
| 6 personen |
• 200 175 g suiker • 3 of 4 citroenen= 1 dl citoensap • 16 gr gelatine • 1 dl Rijnwijn (zoete witte wijn) of witte bessensap of water • 6 eieren

Bereiding:

Roer de eidooiers met de suiker en de geraspte schil van 1 citroen in een pannetje dik en wit. Voeg dan 1 dl citroensap (van 3 of 4 citroenen) en Rijnwijn of water of witte bessensap voorzichtig toe. Laat de eierdooiers op de kachel, onder flink roeren, binden.

Roer, van het vuur af, de gelatine er door, die eerst in ruim koud water geweekt en daarna goed uitgeknepen is. Klopt het eiwit zeer stijf en giet hierbij de gebonden massa als deze wat bekoeld is. Doe den pudding in den vorm, die met het ongeklopte eiwit is omgespoeld, als ze stijf begint te worden.

Na nieuwjaarsdag kan ik vertellen of het inderdaad zo lekker is als ik altijd gedacht heb.

Ik heb het uitgeprobeerd en ik kan je vertellen dat de smaak precies zo was als ik me herinnerde. Ik heb er wel wat minder suiker in gedaan (175 gr in plaats van 200 gr). Bij het uit de vorm halen ging het niet helemaal zoals ik me had voorsteld, maar een kniesoor die daarover valt.