Waarom kloppen recepten zo vaak niet? Vooral met bakken is het altijd maar afwachten of de voorgeschreven hoeveelheden, temperatuur en tijdsduur het gewenste resultaat opleveren. Meestal begin ik aan mezelf te twijfelen wanneer in het recept staat “kneed tot een soepel deeg” en ik heb in mijn kom iets wat meer op pannekoekenbeslag lijkt en waar ik mijn handen liever niet in wil steken. Zou ik het recept wel goed gelezen gelezen?

Deze twijfel heb ik opgedaan toen ik een jaar of 10 was. Toen was ik iets te gretig met het lezen van recepten en haalde ik regelmatig een theelepel en een eetlepel door elkaar. Een eetlepel chilipeper is toch echt iets anders dan een theelepel. Dus tegenwoordig denk ik eerst ‘je zal het wel weer niet goed gelezen hebben’. Als echter na twee keer kijken en mijn handelingen overpeinsd te hebben, blijkt dat ik toch niet fout zat, dan sla ik aan het improviseren om het recept toch weer op het juiste spoor te krijgen. En probeer ik de foutieve informatie weer recht te trekken.

Zo ook met deze druivenvlaai. Ik heb hem wel vaker gemaakt, maar nooit de moeite genomen om het recept aan te passen. Dus ook vandaag werd ik weer verrast door ‘pannekoekenbeslag’. In de Elle Eten waar dit recept uit komt staat: 50 ml melk, 2 eieren, 1 el gesmolten boter op 100 g bloem en 50 g suiker. Dit is veel te weinig bloem op de hoeveelheid vloeibare bestanddelen. Vergelijk maar eens met het deegrecept voor de pruimenvlaai (deze bodem kun je trouwens ook prima gebruiken voor deze druivenvlaai). De hoeveelheid bloem heb ik dus opgevoerd tot 250 g. Daarna moest het volgens het recept ‘de taart 25 minuten in de oven totdat de kruimels goudbruin zijn’. Nu is geen oven hetzelfde, dus ik heb de taart 30-40 minuten in de oven laten staan en de laatste tien minuten de temperatuur wat opgeschroeft, zodat ook mijn kruimels ‘goudbruin’ waren. Conclusie: Koken is geen exacte wetenschap. Een beetje improvisatievermogen komt goed van pas, maar domme fouten zoals in het recept uit de Elle Eten zijn wel te verkomen.

Deze vlaai is wel echt de moeite waard. Een vlaai zoals een vlaai hoort te zijn. Als je geen pitloze druiven hebt, dan kun je natuurlijk ook ‘gewone’ druiven ontpitten. Dat is wel een klus, maar als je niks anders te doen hebt….

Ingrediënten:
| bereidingstijd 1 1/2 uur | 6-8 punten |
Bodem: • 50 ml lauwwarme melk • 7 g gist (1 zakje) • 1 tl suiker • 1 el gesmolten boter • 50 g (basterd)suiker • 2 eieren • 250 g bloem • snufje zout
Vulling: • 1 kg pitloze blauwe druiven • 100 ml rode port • 65 g suiker • eventueel 1 el maïzena
Kruimels: • 120 g bloem • 80 g suiker • 80 g boter
Extra: • vlaaivorm

Bereiding:

Los de gist in de lauwwarme melk samen met de tl suiker. Laat ongeveer 15 minuten staan. Meng de (basterd)suiker met de eieren en de gesmolten boter. Voeg dit mengsel samen met de melk toe aan de bloem en het zout. Kneed het geheel tot een soepel deeg. Dek de kom af met een theedoek of folie en laat op een warme plaats 30 minuten rijzen.

Doe de druiven met de port en het suiker in steelpan (je kunt ze halveren dit vergemakkelijkt het inkoken, maar kost tijd). Kook dit op een laag vuur in tot een grove saus. Dit duurt minimaal een half uur. Roer af en toe. Je kan aan het eind nog wat maïzena oplossen in een eetlepel water om de saus nog iets te binden.

Rol het deeg uit op een met bloem bestoven werkblad. Bekleed de vorm met het deeg en snijd het overtollige deeg netjes weg. Of rol met de deegroller over de rand van het blik, dan laat het overtollige deeg ook los. Verdeel het druivenmengsel over het deeg.

Maak daarna het kruimeldeeg door bloem, suiker en koude boter met de vingertoppen te kneden tot een kruimig deeg. Verdeel het kruimeldeeg gelijkmatig over de vlaai tot de druiven volledig zijn bedekt. Zet de vlaai 30-40 minuten in een oven van 200 °C.

P.S. Ik heb twee kleine taartjes gebakken en daarvoor de helft van het recept gemaakt.