Voor de liefhebber: nog even wat kennis over peper.
De peperplant groeit van oorsprong vooral in India, maar wordt nu ook geproduceerd door Indonesië, Maleisië, Brazilië en Vietnam. Wereldwijd wordt ongeveer 140.000 ton peper per jaar geproduceerd. De peperplant is een slingerplant die maximaal 15 meter hoog kan worden. Hij groeit in de schaduw. De plant heeft veel vocht nodig, en een hoge temperatuur. De plant draagt bessen van ongeveer 5 mm groot. De bessen groeien in trosjes van ongeveer 12 cm lang, zoals aalbessen. De zwarte, witte en groene peper zijn alle afkomstig van dezelfde plant.
De zwarte peper ontstaat uit de onrijp geoogste (rode) bessen, die bij het drogen bruin tot zwart worden. De buitenkant van de zwarte peper is gerimpeld.
De witte peper ontstaat uit de rijpe bessen. De rijpe bessen worden geweekt zodat ze gaan gisten. Daarna barsten de bessen open en komt de korrel te voorschijn. Die korrels moeten vervolgens goed gewassen worden. De witte peperkorrels zijn even groot als de zwarte. De witte peper is weliswaar langer doorgegroeid, maar wordt door het verwijderen van de schil weer net zo klein als de onrijpe zwarte peper. Het langere productieproces maakt witte peper de duurste van de drie kleuren pepers.
De groene peper ontstaat net als zwarte peper uit de onrijpe vrucht. Maar de vrucht wordt geconserveerd, bijvoorbeeld in azijn of zout water.
Ingrediënten:
| bereidingstijd 30 minuten | genoeg voor 4 personen|
• 1 el boter • 1 ui, gesnipperd • 2 teentjes knoflook, fijngesneden • 1 el tomatenpuree • 1 tl kerrie • 1/2 el paprikapoeder • 50 ml witte port • 125 ml slagroom • 1 dl bouillon (of water en 1 bouillonblokje) • 1-2 el groene peperkorrels, uit een potje of blikje • Allesbinder of maïzena
Bereiding:
Verwarm een koekenpan of braadpan. Laat de boter smelten en smoor de ui, knoflook, tomatenpuree, kerrie en paprikapoeder in een koekenpan/braadpan tot de ui een beetje zacht is.
Flambeer de port (doe dit in een soeplepel of steelpannetje, wees voorzichtig, houd het niet onder de afzuigkap) en giet bij het uimengsel.
Voeg vervolgens de room, bouillon en groene peperkorrels toe en laat een kwartiertje inkoken. Breng op smaak met versgemalen zwarte peper en zout. Of voeg nog een extra stukje van een bouillonblokje toe. Waarschijnlijk is de saus dan nog aan de dunne kant. Je kunt hem iets binden met Allesbinder of maïzena.
Tip: maak meerdere porties in één keer en vries de saus in porties in. Dan heb je altijd een lekkere pepersaus achter de hand.
Ik was op zoek naar sausrecepten, ik was de E-nummers zat,stuitte ik op jouw recept. In eerste instantie vond ik het “lawaaierig”maar aangezien ik alles daartoe in huis had toch maar gemaakt. Alleen had ik geen witte port, heb wittewijn en suiker gebruikt. Toen de saus net klaar was vond ik hem te sterk, laten staan : toen was ie lekker! Gisteren het tweede deel uit de vriezer gehaald voor bij een biefstukje: toen vond ik hem pas echt lekker. De eerste keer waarschijnlijk te vaak geproefd, bedankt, Mandy
Goed om te horen dat je hem uiteindelijk toch lekker vindt!
allemaal zeer leuk maar een opmerking!
Wilde het recept van de saus printen,als ik in de keuken sta heb ik alleen de bereidings wijze nodig,en niet alle achtergrond informatie,hoe goed en leuk die ook is hoor.advies;alleen recept laten afdrukken,(als voorbeeld zie “smulweb” rest nogmaals erg leuk.
Dat idee had ik ook al eerder. Maar heb het technisch nog niet voor elkaar gekregen. Ik zal daar nog eens induiken.
Het is gelukt! Als je nu op print drukt, dan zie je alleen het recept. Geldt nu nog alleen voor de pepersaus, want dit moet handmatig bij elk recept worden aangepast. Ik ga er aan werken.
Wat lekker!
Daar vallen de kant en klare sausjes ècht helemaal in het niet!!